Kracht en Kwetsbaarheid.

Dit werk gaat over ‘mens’. Ik ben omringd door ze en met ze verbonden. Ik kan niet zonder ze en soms ook niet met ze. Soms ben ik afhankelijk van ze en enkelen ook van mij. Ze maken me blij, verdrietig, boos of gelukkig. Ze zijn een onderdeel van mijn leven. ‘Kracht en Kwetsbaarheid’ gaat over individuen die je zomaar tegen zou kunnen komen. Van nature hebben ze kenmerken en eigenschappen meegekregen, maar wie zijn ze? Zie ik ze zoals ze zijn?‘Mens’ uit je omgeving. De imperfecte, emotievolle, stoere, mooie, kwetsbare, natuurlijke, ambitieuze, terughoudende, lieve, aanhankelijke, afwijzende, blije, boze, eenzame of onthande….. mens. Als ik op straat om me heen kijk zie ik ze. In een tel vang ik een emotie op; in een houding een ambitie; in een uitstraling een verlangen; in een blik kwetsbaarheid en, gek genoeg, vaak meerdere aspecten tegelijk. Mens dat interessanter is dan die op een geensceneerd digitaal ‘plaatje’. Ik heb geprobeerd ' medemens' te vangen in deze geschilderde figuren: in voorstelling, in kleur, in lijn en in (ontbrekende) vorm. Een (on)bekend mens die iets oproept. Een herkenning, een gevoel, een bevestiging of een emotie. Krachtig en kwetsbaar tegelijk. Mens met iets waar je langer naar kan kijken en die voor iedere kijker een eigen beleving of herkenning is.

Het doek is oud weerbarstig onbewerkt grof linnen uit 1906, gemaakt in de 'verdwenen' Twentse thuisweverijen en textiel fabrieken. Ook komt een deel uit grootmoederskasten, nog opgerold als uitzet-product of gebruikt als beddegoed voor in de bedstede. Voor het verstevigen van dit oude linnen gebruikte ik oa harsproducten. "Mens' maakte ik met acrylverf, stiften, grafiet en water. Ik gebruikte penselen, paletmessen, vingers, poetslappen en kwasten, vooral oude versleten kwasten omdat die door hun staat een verrassend resultaat gaven. (* verkocht kunstwerk)